Берегись своей души: назидание о борьбе с нафсом...

Beware of your soul: a lesson about fighting nafs... / Nefsine dikkat et: Nefse karşı mücadeleyi bir öğüt... / Kujdes nga shpirti juaj: një mësim për luftimin e nafs...

Берегись души своей, ибо поистине, любая беда, постигающая тебя, постигает тебя из-за неё. Не заключай же с ней перемирия! Клянусь Аллахом, не оказывает ей почёта тот, кто не принижает её, и не возвеличивает её тот, кто не унижает её, и не скрепит её тот, кто не ломает её, и не принесёт ей отдохновения тот, кто не утомляет её, и не обеспечит ей безопасность тот, кто не внушает ей страх, и не доставит ей радость тот, кто не печалит её...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ислам — это не просто религия, это образ жизни, который охватывает все аспекты человеческого существования. Одним из ключевых аспектов исламского учения является работа над собой, самосовершенствование и борьба с собственными слабостями. В приведённом выше высказывании раскрывается важный принцип духовного развития мусульманина — необходимость постоянной работы над своей душой (нафсом). Это напоминание можно рассматривать как руководство к действию для тех, кто стремится достичь истинного благочестия и приближения к Аллаху.

В Коране сказано: "Любое бедствие постигает вас лишь за то, что приобрели ваши руки". (42:30). Это означает, что многие трудности, с которыми сталкивается человек, являются следствием его собственных ошибок, грехов или небрежности в соблюдении повелений Аллаха.  Таким образом, первым шагом к исправлению должно стать осознание: истинная проблема не во внешних обстоятельствах, а внутри нас самих. Если человек перестаёт контролировать свои желания, они начинают управлять им. Нафс любит возвеличиваться, но истинное уважение к себе человек обретает лишь через смирение перед Аллахом. Гордость и самомнение — это главные препятствия на пути к близости с Аллахом.

Чтобы душа возвысилась в духовном плане, её необходимо "унижать" — то есть подавлять её дурные стремления. Душа подобна дикому коню: если её не "обуздать", она понесёт человека в пропасть. Истинный покой душа обретает не в праздности, а в поклонении. Человек должен бояться не мирских потерь, а гнева Аллаха. Истинная радость — не в сиюминутных удовольствиях, а в довольстве Аллаха. Принижение души здесь означает её смирение, отказ от гордыни и эгоизма. Когда человек признаёт свою ничтожность перед Всевышним, он тем самым возвышается в глазах Аллаха. Смирение — это ключ к духовному росту.

Духовное развитие требует постоянных усилий. Если человек перестаёт работать над собой, он начинает деградировать. Это назидание — суровый, но необходимый урок для каждого мусульманина. Душа, оставленная без контроля, ведёт к погибели, но усмирённая и направленная к Аллаху становится источником света и счастья. Истинное величие достигается через смирение. Человек, который считает себя лучше других, теряет возможность учиться и расти. Унизить свою душу — значит осознать свои недостатки, признать свои ошибки и стремиться к их исправлению. Ломка души — это процесс разрушения старых привычек, негативных установок и греховных склонностей. Только через этот процесс можно достичь истинной силы духа.

Это назидание — мощный призыв к саморазвитию и духовной борьбе. Оно напоминает каждому мусульманину, что путь к близости с Аллахом требует усилий, самопожертвования и постоянной работы над собой. Контроль над своей душой — это не просто обязанность, это ключ к успеху как в этой жизни, так и в Последней. Как сказал Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха): "Самый совершенный верующий — это тот, у кого лучший нрав". (Хадис). Работа над душой — это работа над характером, а хороший характер — это то, что делает человека любимым у Аллаха и среди людей.

Пусть Аллах дарует нам силы и терпение для борьбы с нашим нафсом и достижения истинного духовного совершенства, усмирит наши души и поведёт нас по прямому пути. Аминь!

Beware of your soul: a lesson about fighting nafs...

Beware of your soul, for indeed, every calamity that befalls you strikes you because of it. Do not make peace with it! By Allah, it is not honored by the one who does not humble it, nor is it exalted by the one who does not lower it, nor is it strengthened by the one who does not break it, nor is it given rest by the one who does not tire it, nor is it secured by the one who does not instill fear in it, nor is it made joyful by the one who does not sadden it...

Praise be to Allah, Whom we praise and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and from our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is none worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And then:

Islam is not just a religion; it is a way of life that encompasses all aspects of human existence. One of the key aspects of Islamic teachings is self-improvement, self-discipline, and the struggle against one's weaknesses. In the above statement, an important principle of spiritual development for a Muslim is revealed — the necessity of constant work on one’s soul (nafs). This reminder can be seen as a guide to action for those who strive for true piety and closeness to Allah.

In the Quran, it is said: "And whatever calamity befalls you is due to what your own hands have earned." (42:30). This means that many difficulties a person faces are consequences of their own mistakes, sins, or negligence in following Allah’s commands. Thus, the first step towards correction should be the realization that the real problem is not in external circumstances but within ourselves. If a person stops controlling their desires, they will begin to control him. The nafs loves to exalt itself, but true self-respect is attained only through humility before Allah. Pride and arrogance are the main obstacles on the path to closeness with Allah.

For the soul to rise spiritually, it must be "humbled" — meaning its evil inclinations must be suppressed. The soul is like a wild horse: if it is not "reined in," it will lead the person into an abyss. True peace of the soul is found not in idleness but in worship. A person should fear not worldly losses but Allah’s wrath. True joy is not in fleeting pleasures but in Allah’s contentment. Humbling the soul here means its submission, renouncing pride and selfishness. When a person acknowledges their insignificance before the Almighty, they thereby rise in the eyes of Allah. Humility is the key to spiritual growth.

Spiritual development requires continuous effort. If a person stops working on themselves, they begin to degenerate. This admonition is a harsh but necessary lesson for every Muslim. A soul left without control leads to ruin, but a subdued soul directed toward Allah becomes a source of light and happiness. True greatness is achieved through humility. A person who considers themselves better than others loses the ability to learn and grow. To humble your soul is to recognize your shortcomings, admit your mistakes, and strive to correct them. Breaking the soul is the process of destroying old habits, negative mindsets, and sinful tendencies. Only through this process can true spiritual strength be attained.

This admonition is a powerful call to self-development and spiritual struggle. It reminds every Muslim that the path to closeness with Allah requires effort, self-sacrifice, and constant work on oneself. Control over one’s soul is not just an obligation; it is the key to success in this life and the Hereafter. As the Prophet Muhammad (peace and blessings be upon him) said: "The most perfect believer is the one with the best character." (Hadith). Working on the soul is working on one’s character, and good character is what makes a person beloved to Allah and among people.

May Allah grant us the strength and patience to fight our nafs and achieve true spiritual perfection, subdue our souls, and guide us along the straight path. Ameen!

Nefsine dikkat et: Nefse karşı mücadeleyi bir öğüt...

Ruhunuzdan sakının, çünkü gerçekten size ulaşan her felaket onun yüzünden gelir. Onunla barış yapmayın! Allah’a yemin ederim ki, kim onu alçaltmazsa ona saygı göstermez, kim onu küçük düşürmezse yüceltmez, kim kırmazsa güçlendirmez, kim yormazsa dinlendirmez, kim korkutmazsa güven altına almaz, kim üzmezse sevinç vermez...

Hamd Allah’a mahsustur, O’ndan yardım ve affetmesini dileriz. Ruhumuzun kötülüğünden ve kötü işlerimizden Allah’a sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse onu hiçbir güç şaşırtamaz, kimi yolundan çıkarırsa onu hiçbir güç doğruya iletemez. Şahitlik ederiz ki, yalnız Allah’a ibadet edilir, başka ilah yoktur ve Muhammed O’nun kulu ve elçisidir. Ve sonra:

İslam sadece bir din değil, insan varoluşunun tüm yönlerini kapsayan bir yaşam tarzıdır. İslam öğretisinin temel unsurlarından biri kendini geliştirme, öz disiplin ve kendi zayıflıklarıyla mücadele etmektir. Yukarıdaki sözde, bir Müslüman için manevi gelişimin önemli bir prensibi ortaya konmaktadır — ruh üzerinde sürekli çalışma gerekliliği. Bu hatırlatma, gerçek takva ve Allah’a yakınlık arayanlar için bir eylem rehberi olarak görülebilir.

Kur’an’da şöyle denir: “Sizleri vuran her musibet, ellerinizin kazandıklarından dolayıdır.” (42:30). Bu, insanların karşılaştığı birçok zorluğun kendi hataları, günahları veya Allah’ın emirlerine uymamaktan kaynaklandığı anlamına gelir. Böylece düzelme yolunda atılacak ilk adım, gerçek sorunun dışsal koşullarda değil, içinde olduğumuz gerçeğinin farkına varmaktır. Eğer bir kişi arzularını kontrol etmezse, bu arzular onu kontrol eder. Nefs yüceltmeyi sever, ancak gerçek bir öz saygısı ancak Allah önünde tevazu göstererek bulunur. Kibir ve gurur, Allah’a yakınlık yolunda en büyük engellerdir.

Ruhun manevi açıdan yükselmesi için "alçaltılması" gerekir — yani kötü eğilimlerinin bastırılması gerekir. Ruh tıpkı bir vahşi at gibidir: eğer dizginlenmezse, kişiyi uçuruma sürükler. Ruhun gerçek huzuru tembellikte değil, ibadette bulunur. İnsan dünyevi kayıplardan değil, Allah’ın gazabından korkmalı. Gerçek sevinç anlık zevklerde değil, Allah'ın rızasında saklıdır. Burada nefsi alçaltmak demek, boyun eğmek, kibri ve bencilliği terk etmek demektir. Kişi Yüce Allah önünde önemsizliğini kabul ettiğinde, Allah katında yücelir. Tevazu, manevi büyümenin anahtarıdır.

Manevi gelişme sürekli çaba gerektirir. Kişi kendisi üzerinde çalışmaya devam etmezse gerilemeye başlar. Bu öğüt, her Müslümanın için sert ama gerekli bir derstir. Kontrolsüz bırakılan bir ruh yıkıma götürür, ancak boyun eğdirilmiş ve Allah’a yönlendirilmiş bir ruh ışık ve mutluluk kaynağı haline gelir. Gerçek büyüklük tevazu ile elde edilir. Kendini başkalarından üstün gören bir kişi öğrenme ve büyüme fırsatını kaçırmış olur. Nefsinizi alçaltmak, eksikliklerinizi fark etmek, hatalarınızı kabul etmek ve bunları düzeltmeye çalışmak demektir. Ruhunuzu kırma süreci, eski alışkanlıkları, negatif düşünce kalıplarını ve günah eğilimlerini yok etme sürecidir. Sadece bu süreçle gerçek manevi güç kazanılabilir.

Bu öğüt, kendini geliştirme ve manevi mücadele çağrısıdır. Her Müslümana, Allah’a yakınlık yolunun çaba, fedakarlık ve kendini sürekli geliştirmeyi gerektirdiğini hatırlatır. Ruhunuzu kontrol etmek sadece bir görev değil, bu dünyada ve ahirette başarıya giden anahtardır. Hz. Muhammed (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "En mükemmel mümin, en iyi ahlak sahibidir." (Hadis). Ruh üzerinde çalışmak karakter üzerinde çalışmaktır ve iyi karakter, insanı Allah ve insanlar arasında sevgilendirir.

Allah’tan bize nefsimizle mücadele etmek ve gerçek manevi mükemmelliğe ulaşmak için güç ve sabır vermesini dileriz, ruhlarımızı boyun eğdirsin ve bizi dosdoğru yola yöneltsin. Âmin!

Kujdes nga shpirti juaj: një mësim për luftimin e nafs...

Kujdes nga shpirti juaj, sepse me të vërtetë, çdo fatkeqësi që të ndodh është për shkak të saj. Mos i bëni paqe asaj! Jurimi i Allahut, jo e nderon ajo që nuk e ul, dhe jo e ngrit ajo që nuk e zvogëlon, dhe jo e fortifikon ajo që nuk e thyen, dhe jo i jep pushim ajo që nuk e lodh, dhe jo i siguron siguri ajo që nuk i krijon frikë, dhe jo i sjell gëzim ajo që nuk i sjell dhimbje...

Lavdi i përket Allahut, Ne kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Ne kërkojmë strehë tek Allahu nga keqësitë e shpirtit tonë dhe veprat e gabuara. Kushc do të udhëheqë Allahi në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kushc të lë ai, askush nuk mund ta udhëheqë në rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut të Vetmit, dhe se Muhamedi është rob dhe profeti i Tij. Dhe pastaj:

Islami nuk është thjesht një fe, por një mënyrë jetese që përfshin të gjitha aspektet e ekzistencës njerëzore. Një nga elementet kyç të mësimeve islame është puna mbi veten, përmirësimi personal dhe lufta kundër dobësive të veta. Në pohimin e mësipërm, zbulohet një parim i rëndësishëm i zhvillimit spiritual të një muslimani — nevoja për punë të vazhdueshme mbi shpirtin (nefsin). Ky kujtim mund të shihet si një udhëzues për veprim për ata që synojnë të arrijnë devotshmëri të vërtetë dhe afërshmëri me Allahun.

Në Kur’an thuhet: "Çdo fatkeqësi që ju godet ju ndodh për shkak të veprimeve tuaja." (42:30). Kjo do të thotë se shumë vështirësi me të cilat njeriu ballafaqohet janë pasojë e gabimeve të tij, të dhunave ose mosrespektimit të urdhërave të Allahut. Kështu, hapi i parë drejt korrigjimit duhet të jetë njohja: problemi i vërtetë nuk është në kushtet e jashtme, por brenda vetes sonë. Nëse një person ndalon kontrollin e dëshirave të tij, ato do të fillojnë të kontrollojnë atë. Nefsi i pëlqen të ngrihet, por respekti i vërtetë për veten arritet vetëm përmes zemrimit para Allahut. Krenaria dhe arroganca janë pengesat kryesore në rrugën drejt afërshmërisë me Allahun.

Për t'u ngritur shpirti në planin spiritual, ai duhet të "zemërohet" — domethënë të shtypen prirjet e tij të këqija. Shpirti është si një kalë i egër: nëse nuk "mbahet në bridë", ai do të çojë njeriun në pragosjen. Qetësia e vërtetë e shpirtit gjendet jo në plogësi, por në adhurim. Një person duhet të frikësohet jo humbjeve botërore, por zemrimit të Allahut. Gëzimi i vërtetë nuk është në kënaqësitë momentale, por në kënaqësinë e Allahut. Zemrimi i shpirtit këtu do të thotë nënshtrimin e tij, largimin nga krenaria dhe egoizmi. Kur një person e pranon pakënaqësinë e tij përpara Allahut të Madh, ai zmadhohet në sytë e Allahut. Zemrimi është çelësi i rritjes spirituale.

Zhvillimi spiritual kërkon përpjekje të vazhdueshme. Nëse një person ndalon të punojë mbi veten, ai fillon të degenjohet. Ky këshillim është një mësim i ashpër, por i nevojshëm për çdo musliman. Një shpirt i lënë pa kontroll çon në humbje, por një shpirt i nënshtruar dhe drejtuar drejt Allahut bëhet burim drite dhe lumturi. Madhëria e vërtetë arrihet përmes zemrimit. Një person që mendon se është më i miri se të tjerët humbet mundësinë të mësojë dhe të rritet. Ta zemërosh shpirtin tënd do të thotë të kuptosh mangësitë e tua, të pranosh gabimet e tua dhe të strengosh për t'i korrigjuar ato. Thyerja e shpirtit është procesi i shkatërrimit të zakoneve të vjetra, modeleve negative të mendimit dhe prirjeve të dhuna. Vetëm përmes këtij procesi mund të arrihet fuqia e vërtetë spirituale.

Ky këshillim është një thirrje e fuqishme për zhvillim personal dhe luftë spirituale. Ai kujton çdo musliman se rruga drejt afërshmërisë me Allahun kërkon përpjekje, vetëdhunim dhe punë të vazhdueshme mbi veten. Kontrolli mbi shpirtin tënd nuk është thjesht një detyrë; është çelësi i suksesit si në këtë jetë, ashtu edhe në Jetën e Përhershme. Siç tha Profeti Muhamedi (paqe dhe bekuamari mbi të): "Müslimani më perfekt është ai që ka karakterin më të mirë." (Hadith). Puna mbi shpirtin është punë mbi karakterin, dhe karakteri i mirë është ajo që e bën njeriun të dashur për Allahun dhe midis njerëzve.

Të japë Allahi neve forcën dhe durimin për të luftuar nefs-in tonë dhe për të arritur përmirësimin e vërtetë spirituale, të nënshtruar shpirtet tona dhe të na udhëheqë në rrugën e drejtë. Amen!