Об уставших от жизни...

About those who are tired of life... / Hayattan yorulanlar hakkında... / Për ata që janë të lodhur nga jeta...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Чего мы ожидаем от жизни? К чему мы стремимся в этом мире, где все вокруг обольщает и отвлекает от Аллаха? Стоит ли цепляться за жизнь, если завтра нам придется отвечать за каждое из приобретенных в этом мире благ? Задаваясь такими вопросами, некоторые братья и сестры разочаровываются в одной из величайших милостей, оказанных нам Всевышним Аллахом. Они перестают ценить жизнь и отказываются от благополучия на земле. Отчаявшись в успехе своего призыва и в исправлении людей, они надеются только на воздаяние после смерти. Некоторые даже помышляют о том, как лучше расстаться с жизнью, чтобы обрести довольство Аллаха. Пренебрежение жизнью отражается на их отношении к остальным людям и мешает им делать добро. Они не находят себя в этом мире, и с каждым днем пребывание среди живых тяготит их все больше. Но разве ради этого Всевышний Аллах отправил посланников и ниспослал писания? Разве в этом заключается предназначение ислама и жизненная миссия мусульманина?

Поистине, Аллах создал нас наместниками на земле и возложил на нас ответственность за поддержание на ней справедливого порядка. Он одарил нас знаниями о пророках и писаниях, чтобы мы поклонялись Ему и призывали людей к Его религии. Праведная жизнь — это великое благо, и верующий должен благодарить Всевышнего за каждый миг отпущенного ему срока. Чем больше праведных дел совершает человек, тем ближе он к Аллаху. А грехи… Всемилостивый Господь прощает грехи тем, кто кается и молит о прощении, и добрые дела тоже смывают их. В «Сунане» имама ат-Тирмизи приводится хадис ‘Абдаллаха ибн Бусра о том, что Пророк, мир ему и благословение Аллаха, сказал: «Лучшие из людей — те, которые живут долго и совершают праведные дела, а худшие из людей — те, которые живут долго и грешат».

Вот почему шайтан, почувствовав в мусульманине стойкость, пытается внушить ему отвращение к этой жизни. Он знает, как мало пользы от верующего, который устал от жизни и потерял интерес к созидательному труду. Люди сторонятся его и не хотят походить на него. Они видят в нем отчаявшегося неудачника, и порой его проповеди лишь отдаляют окружающих от ислама. Он тешит себя тем, что желает скорой встречи с Аллахом. Но не тот желает встречи с Аллахом, кто ищет смерти, а тот, кто приближается к Нему посредством праведных поступков. Смерть навсегда лишает нас возможности подняться выше, и поэтому она неприятна верующим. Передают со слов Абу Хурайры, что Пророк, мир ему и благословение Аллаха, сказал: «Пусть никто из вас не желает себе смерти и не призывает ее раньше времени. Поистине, со смертью деяния любого из вас прекращаются, и, поистине, жизнь не прибавляет верующему ничего, кроме добра» (Муслим). А в другой версии говорится: «Пусть никто из вас не желает себе смерти. Возможно, с годами праведный человек станет еще более праведным, а грешник покается» (аль-Бухари).

Здесь уместно вспомнить хадис о том, кто умер в постели и вошел в рай раньше шахида. Он поднялся на более высокую ступень благодаря тому, что использовал отпущенный ему срок и совершил больше праведных поступков. В «Муснаде» имама Ахмада приводится рассказ Абу Хурайры о том, что двое мужчин из рода кудаа приняли ислам вместе, и один из них погиб в бою, а другой умер своей смертью спустя год. А потом Талха ибн ‘Убайдаллах увидел во сне, что умерший своей смертью вошел в рай быстрее, чем шахид. Он был сильно удивлен этому и наутро рассказал свой сон Посланнику, мир ему и благословение Аллаха. Тот сказал: «Разве после его [смерти] он не постился в рамадане и не совершил шесть тысяч ракаатов и еще сколько-то дополнительных ракаатов?».

Цените жизнь, дорогие друзья, и не отчаивайтесь в милости вашего Господа! Цените мир, в котором мы живем, ибо он полон удивительных знамений, рассказывающих об Аллахе, и возможностей совершить доброе дело и приблизиться к Нему! Помните о смерти, готовьтесь к ней, но не призывайте ее, потому что она приносит зло. Упаси нас Аллах от плохого конца!

About those who are tired of life...

Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

Now, what do we expect from life? What are we striving for in this world, where everything around us deceives and distracts us from Allah? Should we cling to life if tomorrow we will be held accountable for every worldly gain? Reflecting on such questions, some brothers and sisters become disillusioned with one of the greatest blessings bestowed upon us by Almighty Allah. They stop valuing life and reject worldly prosperity. Despairing of the success of their call and the reform of people, they place their hope solely in the reward after death. Some even contemplate how best to part with life to attain Allah’s pleasure. Neglecting life affects their attitude toward others and hinders them from doing good. They feel lost in this world, and each day among the living becomes increasingly burdensome. But is this why Almighty Allah sent the prophets and revealed scriptures? Is this the purpose of Islam and the mission of a Muslim in life?

Indeed, Allah created us as His vicegerents on earth and entrusted us with the responsibility of upholding justice. He endowed us with knowledge of the prophets and scriptures so that we may worship Him and invite others to His religion. A righteous life is a great blessing, and a believer should thank Allah for every moment of the time He has granted. The more righteous deeds a person performs, the closer they are to Allah. And sins… The Most Merciful Lord forgives sins for those who repent and seek forgiveness, and good deeds also wash them away. In the Sunan of Imam Tirmidhi, a hadith narrated by ‘Abdullah ibn Busr states that the Prophet (peace be upon him) said: “The best of people are those who live long and perform righteous deeds, and the worst of people are those who live long and sin.”

This is why Satan, sensing steadfastness in a Muslim, tries to instill aversion to this life. He knows how little benefit comes from a believer who grows weary of life and loses interest in constructive work. People avoid him and do not wish to emulate him. They see in him a despairing failure, and his sermons often alienate others from Islam. He consoles himself by longing for an early meeting with Allah. But it is not he who seeks death who truly desires to meet Allah; rather, it is the one who draws near to Him through righteous actions. Death forever deprives us of the opportunity to rise higher, which is why it is unpleasant for believers. Abu Hurayrah narrated that the Prophet (peace be upon him) said: “Let none of you wish for death or call for it before its time. Indeed, with death, the deeds of any of you cease, and truly, life does not add anything to a believer but good” (Muslim). In another version, it is said: “Let none of you wish for death. Perhaps over the years, a righteous person may become even more righteous, and a sinner may repent” (al-Bukhari).

It is fitting here to recall the hadith about the man who died in his bed and entered Paradise before the martyr. He ascended to a higher level because he made use of the time granted to him and performed more righteous deeds. In the Musnad of Imam Ahmad, Abu Hurayrah narrates that two men from the tribe of Khuza‘ah embraced Islam together; one was killed in battle, and the other died a natural death a year later. Talhah ibn ‘Ubaidullah saw in a dream that the one who died naturally entered Paradise faster than the martyr. Surprised, he told the dream to the Messenger of Allah (peace be upon him) the next morning. He replied: “Did he not fast during Ramadan after his [the martyr’s] death, pray six thousand rak‘ahs, and additional rak‘ahs besides?”

Value life, dear friends, and do not despair of your Lord’s mercy! Cherish the world in which we live, for it is full of wondrous signs that speak of Allah and opportunities to do good and draw closer to Him! Remember death, prepare for it, but do not hasten it, for it brings harm. May Allah protect us from a bad end!

Hayattan yorulanlar hakkında...

Allah’a hamd olsun ki, O’nu överiz ve yardımını ve affını dileriz. Ruhumuzun kötülüğünden ve kötü işlerimizden Allah’a sığınırız. Allah kimseyi doğru yola iletirse, onu kimse şaşırtamaz; Allah kimseyi şaşırtırsa, onu kimse doğru yola iletemez. Şahitlik ederiz ki, hiçbir ilah ibadet edilecek değerde değildir, yalnız Allah’tır ve şahitlik ederiz ki, Muhammed O’nun kuludur ve elçisidir.

Şimdi, biz hayatımızdan ne bekliyoruz? Bu dünyada, etrafımızdaki her şeyin bizi Allah’tan uzaklaştırdığı bir ortamda neye çalışıyoruz? Eğer yarın bu dünyada kazandığımız bütün nimetler için hesap vereceksek, hayata tutunmalı mıyız? Böyle sorular üzerine düşünen bazı kardeşlerimiz ve kız kardeşlerimiz, Allah Teala’nın bize bahşettiği en büyük nimetlerden birine karşı umutsuzluğa kapılıyorlar. Hayatın değerini kaybediyorlar ve dünyevi refahı reddediyorlar. İnsanları çağırmaktaki başarısızlıklarından ve insanların düzeltilemeyeceğine dair umutsuzluktan dolayı, ölüm sonrası mükâfat umuduna odaklanıyorlar. Bazıları ise Allah’ın rızasını kazanmak için yaşamdan nasıl ayrılması gerektiğini düşünüyorlar. Hayata karşı olan bu ilgisizlik, insanlara karşı tutumlarını etkiliyor ve iyilik yapmalarını engelliyor. Kendilerini bu dünyada kaybolmuş hissediyorlar ve yaşayanlar arasında kalmak gün geçtikçe daha da zor geliyor. Ancak, Yüce Allah peygamberleri gönderdi ve kitaplar indirdi diye mi? İslam’ın amacı ve bir Müslümanın hayat misyonu bu mu?

Gerçekten de Allah bizi yeryüzünde halife olarak yarattı ve adil düzeni sürdürmekten sorumlu kıldı. Peygamberler ve kitaplar hakkındaki bilgiyi bize verdi ki, O’na kulluk edelim ve insanları dini O’na davet edelim. Doğru bir hayat büyük bir nimettir ve bir mümin, kendisine verilen her dakika için Allah’a şükretmelidir. Bir insan ne kadar faziletli iş yaparsa, Allah’a o kadar yakınlaşır. Günahlar… Rahman Rab, tövbe eden ve affını dileyenlerin günahlarını affeder ve iyi işler de onları giderir. İmam Tirmizi'nin Süneni 'nde Abdullah bin Busr'dan rivayet edilen bir hadiste, Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: "İnsanların en hayırlısı uzun ömürlü olup hayırlı işler yapan, en kötüleri ise uzun ömürlü olup günah işleyendir."

İşte bu yüzden, bir Müslümanın kararlılığını hisseden şeytan, ona bu hayata karşı nefret uyandırmaya çalışır. O, hayata karşı bezginlik duyan ve üretken çalışmaya ilgi kaybeden bir müminin ne kadar az fayda sağladığını bilir. İnsanlar ondan uzak durur ve onun gibi olmak istemezler. Onu ümitsiz bir başarısız olarak görürler ve vaazları genellikle insanları İslam’dan uzaklaştırır. O, Allah'la buluşmayı arzu ettiğiyle teselli bulur. Fakat Allah'la buluşmayı arzulayan, ölümü dilemek değildir; hayır, hayırlı fiillerle O'na yaklaşan kişidir. Ölüm, daha yükseklere çıkmak için sonsuza dek fırsatı elimizden alır ki bu sebeple iman sahipleri için hoşa gitmez. Ebu Hüreyre'den rivayet edildiğine göre, Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Kimse sizden ölümü dilemesin veya vaktinden önce çağırmasın. Gerçekten ölümle birlikte herhangi birinizin amelleri kesilir ve gerçekten hayat, bir mümine ancak hayır katar" (Müslim). Başka bir rivayette ise şöyle denmiştir: "Hiçbiriniz ölümü dilemesin. Belki yıllar içinde doğruluk sahibi bir insan daha çok doğruluk sahibi olur, bir günahkar tövbe eder" (Buhari).

Burada, kendi yatağında ölen ve şehidin önüne cennete giren kişi hakkındaki hadisi hatırlamak yerinde olacaktır. O, kendisine verilen süreyi kullanarak daha fazla hayırlı iş yaptığı için daha yüksek bir makama yükseldi. İmam Ahmed'in Müsned 'inde, Ebu Hüreyre'den rivayet edilen bir hadiste, Kuda kabilesinden iki adam birlikte İslam'a girdi; biri savaşta öldü, diğeri ise bir yıl sonra doğal nedenlerle öldü. Talha bin Ubeydullah bir rüyada, normal ölümle ölen kişinin şehidin önüne cennete girdiğini gördü. Şaşırarak sabah oldu ve rüyasını Allah’ın Resulü (s.a.v.)’ne anlattı. O şu cevabı verdi: “Ramazanda oruç tutmadı mı? Altı bin rek‘at namaz kılmadı mı ve başka rek‘atlar da eklemedi mi?”

Hayatı değerli bilin ey sevgili dostlar ve Rabb’inizin rahmetine karşı ümitsizliğe düşmeyin! İçinde yaşadığımız dünyayı değerli bilin, çünkü o Allah hakkında konuşan harika işaretlerle dolu ve O’na yaklaşmak için iyi işler yapma fırsatları sunuyor! Ölümü unutmayın, ona hazırlanın ama acele etmeyin, çünkü ölüm zarar getirir. Allah bizi kötü bir sonuçtan koruyacak!

Për ata që janë të lodhur nga jeta...

Lavdimi i Allahut, të cilin ne lavdërojmë dhe nga i cili kërkojmë ndihmën dhe faljen. Kërkojmë strehim te Allah nga keqardhja e shpirtit tonë dhe veprimet tona të këqija. Kushdo që Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, asgjë nuk mund ta çojë në gabim; dhe kushdo që Allah e lë pas, asgjë nuk mund ta udhëzojë në rrugën e drejtë. Dëshirojmë se nuk ka zot për adhurim përveç Allahut të Vetëm, dhe dëshirojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe i Dërguari i Tij.

Çfarë pritet nga jeta? Për çfarë po punojmë në këtë botë, ku gjithçka na mashtron dhe na largon nga Allah? A duhet të mbajmë shpresën për jetën, nëse nesër do të përgjigjemi për çdo mirësi që kemi fituar në këtë botë? Duke u përpunuar me pyetje të tilla, disa vëllezër dhe motra humbasin besnikërinë ndaj njërës nga më të mëdhajt milje që na ka dhënë Zot i Madh. Ata ndalojnë të vlerësojnë jetën dhe refuzojnë lumturinë në tokë. Duke humbur shpresën për suksesin e thirrjes dhe për ndreqjen e njerëzve, ata shpresojnë vetëm për shpërblimet pas vdekjes. Disa madje mendojnë se si të përfundojnë jetën për të arritur kënaqësinë e Allahut. Mosmarrja ndaj jetës prek marrëdhëniet e tyre me të tjerët dhe i pengon nga bërja e mirave. Ata nuk e gjejnë vendin në këtë botë, dhe çdo ditë që kalon, qëndrimi në mesin e gjallëve i ngarkon më shumë. Por a është për këtë që Zoti i Madh i ka dërguar profetët dhe ka zbritur shkrime? A është kjo qëllimi i Islamit dhe misioni i jetës së muslimanit?

Me të vërtetë, Allah na ka krijuar si përfaqësues në tokë dhe na ka ngarkuar përgjegjësinë për ruajtjen e rendit të drejtësisë. Na ka dhuruar njohuri për profetët dhe shkrime që të adhurojmë Atë dhe të thirrim njerëzit tek feja E Tij. Jeta e drejtë është një mirësi e madhe, dhe besniku duhet të falënderojë Allahun për çdo çast të kohës së dhënë. Sa më shumë vepra të mira të kryejë një person, aq më afër është Allahut. Dhe grevat… Zoti i Gjithëmëshirshëm i falënderon grevat atyre që kërkojnë ndjesë dhe lutën për falje, dhe veprat e mira gjithashtu i pastron ato. Në Sunan -in e Imam Tirmizhit, një hadith i riportuar nga 'Abdullah ibn Busr thotë se Profeti (paqe mbi të) tha: "Më të mirët midis njerëzve janë ata që jetojnë gjatë dhe kryejnë vepra të mira, dhe më të keqtë janë ata që jetojnë gjatë dhe bëjnë përkushtime."

Pse Satan, duke ndjehur forcën në një musliman, përpiqet t'i inspirojë urrejtje ndaj kësaj jete. Ai e di se sa pak do të përfitojë nga një besnik që është lodhur nga jeta dhe ka humbur interesin për punë krijuese. Njerëzit largohen nga ai dhe nuk donin të emulojnë atë. Ata e shohin si një dëshpërues që ka dështuar, dhe predikimet e tij shpesh largojnë njerëzit nga Islami. Ai merr përforcim duke dëshiruar takimin me Allahun. Por jo ai që kërkon vdekjen dëshiron takimin me Allahun; por ai që afrohet tek Ai përmes veprave të mira. Vdekja përgjithmonë na privon nga mundësia për të ngjitur më lart, dhe për këtë arsye është e padëshiruar nga besnikët. Abu Huraira raporton se Profeti (paqe mbi të) tha: "Asnjë prej jush mos dëshironi vdekjen dhe mos e thërrisni para kohe. Me vdekjen, veprat e secilit prej jush përfundojnë, dhe me të vërtetë, jeta nuk shton asgjë për një besnik përveç mirësisë" (Muslim). Në një version tjetër thuhet: "Asnjë prej jush mos dëshironi vdekjen. Ndoshta me kalimin e viteve, një person i drejtë mund të bëhet edhe më i drejtë, dhe një person i keq mund të kërkojë ndjesë" (Buhari).

Këtu është e përshtatshme të kujtojmë hadithin për të cilin dikush ka vdekur në shtrat dhe ka hyrë në xhehen para djaloshit. Ai u ngrit në një nivel më të lartë sepse përdori kohën e tij dhe kreu më shumë vepra të mira. Në Musnad -in e Imam Ahmedit, Abu Huraira raporton se dy burra nga fisi Khuza'a pranuan Islamin bashkë; njëri vdiq në luftë, dhe tjetri vdiq natyrshëm një vit më vonë. Talha ibn 'Ubaidullah pa në ëndërrë se ai që vdiq natyrshëm hyri në xhehen para djaloshit. I habitur, ai ja tregoi ëndërrën Profetit (paqe mbi të) në mëngjes. Ai tha: "A nuk iu bë ramazani dhe nuk krye pesë mijë rak'at dhe edhe rak'at shtesë?"

Vlerësoni jetën, miq të dashur, dhe mos humbni shpresën në mëshirën e Zotit tuaj! Vlerësoni botën ku jetojmë, sepse ajo është plot me shenja të mrekullueshme që flasin për Allahun dhe mundësi për të bërë mirë dhe të afrohemi tek Ai! Mbani mend vdekjen, përgatiteni për të, por mos e thërrisni atë, sepse ajo sjell dëmtim. Na mbron Allah nga një fund i keq!