Подлинная суть земного мира и мирской жизни...

The true essence of the earthly world and worldly life... / Dünya dünyasının ve dünya hayatının gerçek özü... / Thelbi i vërtetë i botës tokësore dhe jetës së kësaj bote...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ

Знайте, что мирская жизнь — всего лишь игра и потеха, украшение и похвальба между вами, а также стремление обрести побольше богатства и детей. Она подобна дождю, растения после которого восхищают земледельцев, но потом они высыхают, и ты видишь их пожелтевшими, после чего они превращаются в труху. А в Последней жизни есть тяжкие мучения и прощение от Аллаха и довольство. Мирская жизнь — всего лишь предмет обольщения. 57 сура Аль-Хадид (Железо), 20-й аят.

Всевышний поведал о подлинной сути земного мира и мирской жизни и разъяснил, чего же хотят от этой жизни потомки Адама. Земные блага - это забава и развлечение для человеческих душ и тел. В этом легко убедиться, если понаблюдать за людьми, которые посвящают себя охоте за мирскими удовольствиями и усладами. Они проводят свою жизнь в словоблудии и пустых развлечениях, не думая об Аллахе и ожидающей их расплате. Некоторые из них даже религию считают забавой и развлечением. Как же не похожи они на верующих, которые трудятся во благо Последней жизни, чьи сердца живут поминанием Аллаха, горят желанием еще лучше познать Его и переполняются любовью к Нему. Они посвящают себя делам, которые приближают их к Аллаху и сулят благо им и окружающим. 

Всевышний назвал мирскую жизнь украшением, потому что люди жаждут богатых нарядов, великолепных яств, восхитительных напитков, роскошных средств передвижения, огромных домов и дворцов, высокого положения в обществе и многого другого. Господь также назвал ее похвальбой между людьми, потому каждый человек склонен гордиться своими успехами перед окружающими и каждый человек желает, чтобы удача сопутствовала ему во всех в мирских делах, а ореол славы всегда окружал его. Он также назвал ее состязанием в том, чтобы обрести больше имущества и детей, потому что люди испытывают удовлетворение от того, что у них больше богатства и детей, чем у других. Это - критерий преуспеяния для тех, кто влюблен в мирскую жизнь и связывает с ней самые большие надежды. Такие люди совершенно не похожи на тех, кто осознал подлинную суть мирской жизни и понял, что земной мир - это всего лишь временная обитель, а не постоянное пристанище. Такие люди всеми силами стремятся приблизиться к Аллаху и делают все для того, чтобы попасть в Рай. Видя, как другие пытаются превзойти их богатством и числом детей, они в свою очередь пытаются превзойти их добрыми деяниями. 

Затем Всевышний привел мудрую притчу, сравнив мирскую жизнь с ливнем, после которого на земле расцвело множество растений, служащих едой для людей и кормом для скота. Богатый урожай обрадовал неверующих, которых не заботило ничего, кроме мирских благ, но Всевышний Аллах ниспослал им несчастье, которое иссушило и погубило урожай, и тогда земля приобрела свой прежний вид, словно она никогда не блистала своим изумительным по красоте видом и на ней никогда не расцветала трава. То же самое можно сказать о мирской жизни. Человек наслаждается ею, пока она окружает его своими распрекрасными благами. Стоит ему захотеть чего-либо, как он получает это. Стоит ему приступить к чему-либо, как перед ним раскрываются все двери. Но однажды сбывается предопределение Аллаха, и человек теряет все, что он имел, лишается былого могущества, а то и вовсе расстается с этим миром. Вот тогда он осознает, что он отправился в далекое путешествие с пустыми руками, что он не взял с собой в путь ничего, кроме савана. Горе всякому, кто связывал все свои надежды только с этим миром и трудился только ради этих тленных благ! 

Настоящую выгоду человек может извлечь только из тех дел, которые он совершает во благо Последней жизни. Прекрасные плоды таких деяний будут сохранены и навсегда останутся с рабом Аллаха. Вот почему Всевышний Аллах сказал, что в Последней жизни неверующим уготовано тяжкое наказание, а верующим - прощение и милость. Воистину, после смерти людей ожидает либо наказание, либо прощение - третьего не дано. Кто тратил силы только на приобретение земной роскоши, ослушался Аллаха, отвергал Его знамения и отвечал неблагодарностью на Его бесчисленные блага, тот будет подвергнут мучительному наказанию и познает, что такое адские оковы и цепи и что такое ужас Преисподней. А кто осознал подлинную суть мирской жизни и стремился благоустроить свою Последнюю жизнь, тому будут дарованы прощение и избавление от лютой муки в Аду. Аллах будет доволен им и осенит его Своей милостью в Обители благоволения. 

Все это означает, что человек должен быть умеренным в стремлении приобрести земные блага и должен гореть желанием обрести счастье в Последней жизни, ведь жизнь в этом мире - всего лишь пользование обольстительными дарами. Человек использует эти блага, извлекает из них выгоду для себя и окружающих, удовлетворяет ими свои потребности, но он не должен обольщаться ими и надеяться на них, как это делают безрассудные невежды, которых сатана обольстил и сбил с пути.

Вера и зависимость от Аллаха: путь истинной опоры в жизни

В суете повседневной жизни мы часто сталкиваемся с разочарованиями. Мы надеемся на близких, ищем поддержки у друзей, рассчитываем на человеческую помощь, но в итоге осознаем, что люди, какими бы добрыми и искренними они ни были, не в силах полностью защитить нас от бед. Они сами слабы и нуждаются в опоре. Настоящую поддержку и покровительство может даровать лишь Аллах, Чья сила безгранична, Чья милость охватывает все сущее.

Упование на Аллаха — основа исламской веры. Одна из важнейших основ ислама — это Таваккуль (полное упование на Аллаха). Люди смертны и ограничены в своих возможностях, а Аллах вечен и всемогущ. Полагаться на людей — значит подвергать себя риску разочарования, ведь у них нет власти над своей собственной судьбой, не говоря уже о судьбах других.

Люди любят друг друга, но их любовь ограничена. Даже самые родные могут покинуть нас, предать, уйти из жизни. Только Аллах остается неизменным, и только Его любовь истинно совершенна. Человек, уповающий на Всевышнего, испытывает покой в сердце, потому что знает: он не один, его жизнь управляется Милосердным Творцом. Его любовь к Аллаху крепнет через поклонение, мольбу и искренность в поступках.

Жизненные испытания неизбежны, и в эти моменты многие обращаются к людям за поддержкой. Однако самым надежным решением является искреннее ду'а (мольба) к Аллаху. Он — единственный, кто видит твои слезы, слышит твои мольбы и знает твое сердце лучше, чем ты сам. Если тебя тяготит одиночество, если душа наполнена тревогами — соверши намаз, искренне поговори с Аллахом. Ты никогда не будешь один, пока твоя связь с Ним крепка.

Одним из самых опасных заблуждений является полагание только на себя или на людей. Это ведет к отчаянию, когда человеческие силы иссякают. Аллах предупреждает нас: «И кто отвернется от Моего поминания, тот будет вести тяжелую жизнь…». Сура «Та Ха», 20:124. Забывая о Всевышнем, человек теряет душевный покой. Но Творец всегда оставляет двери раскаяния открытыми. Если ты чувствуешь, что отдалился от Него — вернись через молитву, зикр, благие дела.

Настоящая опора — только в Аллахе. Он видит каждую твою слезу, знает каждую твою нужду и отвечает на каждую искреннюю мольбу. Люди приходят и уходят, но Всевышний остается с тобой всегда. Уповай на Него, обращайся к Нему в молитвах, люби Его, и ты обретешь душевный покой и благополучие как в этом мире, так и в вечности. «Не теряйте надежды на милость Аллаха». Сура «Аз-Зумар», 39:53.

Пусть Аллах укрепит наши сердца в вере и сделает нас среди тех, кто истинно полагается на Него. Аминь!

The true essence of the earthly world and worldly life...

Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

"Know that the life of this world is but amusement, diversion, adornment, boasting among yourselves, and competition in wealth and children—like the example of a rain whose growth pleases the disbelievers, then it dries up and you see it turn yellow, then it becomes debris. And in the Hereafter is a severe punishment, and forgiveness from Allah and His pleasure. And the life of this world is nothing but the enjoyment of delusion."
(Surah Al-Hadid, 57:20)

Allah Most High has explained the true essence of worldly life and the purpose for which the descendants of Adam strive. The pleasures of this world are merely play and amusement for bodies and souls. This is evident when observing those who dedicate themselves to chasing worldly pleasures and distractions. They spend their lives in idle talk and empty entertainment, heedless of Allah and the reckoning that awaits them. Some even treat religion as a game or pastime. How different they are from the believers, who strive for the Hereafter, whose hearts are alive with the remembrance of Allah, who burn with the desire to know Him better, and who are filled with love for Him. These individuals dedicate themselves to actions that bring them closer to Allah and benefit both themselves and others.

Allah calls worldly life "adornment" because people crave luxurious clothing, fine food, delightful drinks, extravagant vehicles, grand houses and palaces, high social status, and much more. He also refers to it as boasting among people, for every person tends to take pride in their achievements before others. Each desires success in worldly matters and to be surrounded by an aura of fame. Furthermore, He describes it as a competition in accumulating wealth and offspring, for people feel satisfaction when they possess more wealth and children than others. This is the measure of success for those infatuated with worldly life, pinning their greatest hopes on it. Such people are far removed from those who understand the true nature of worldly life and realize that this world is only a temporary abode, not a permanent dwelling. These individuals strive with all their might to draw nearer to Allah and do everything possible to enter Paradise. When they see others trying to surpass them in wealth and children, they, in turn, strive to outdo them in good deeds.

Then Allah presents a wise parable, comparing worldly life to rainfall that causes plants to flourish, providing food for humans and fodder for livestock. The rich harvest delights the disbelievers, who care only about worldly gains, but Allah sends calamity that dries up and destroys the crops. Then the earth returns to its former state, as if it had never been adorned with such beauty or sprouted greenery. The same can be said of worldly life. A person enjoys it while surrounded by its splendid blessings. Whatever they desire, they obtain; whatever they undertake, doors open for them. But one day, Allah’s decree is fulfilled, and the person loses everything they had—power, wealth, and eventually, this worldly life itself. Only then do they realize they have embarked on a long journey empty-handed, taking nothing with them but a shroud. Woe to those who pinned all their hopes on this world and labored only for its fleeting pleasures!

True profit comes only from deeds done for the sake of the Hereafter. The fruits of such actions endure forever with the servant of Allah. That is why Allah says that in the Hereafter, the disbelievers will face severe punishment, while the believers will receive forgiveness and mercy. After death, people will face either punishment or forgiveness—there is no third option. Those who expended their efforts solely on acquiring worldly luxuries, disobeyed Allah, rejected His signs, and responded to His countless blessings with ingratitude will suffer excruciating punishment. They will experience the chains and fetters of Hell and the horrors of the Fire. But those who understood the true nature of worldly life and strove to prepare for the Hereafter will be granted forgiveness and deliverance from the torment of Hell. Allah will be pleased with them and shower them with His mercy in the Abode of Bliss.

All of this means that a person should be moderate in pursuing worldly goods and should ardently seek happiness in the Hereafter, for life in this world is merely the enjoyment of deceptive pleasures. A person uses these blessings, derives benefit for themselves and others, satisfies their needs, but they must not be deceived by them or place their hope in them, as the heedless and ignorant do, whom Satan has seduced and led astray.

Faith and Dependence on Allah: The Path of True Support in Life

In the hustle and bustle of daily life, we often encounter disappointments. We rely on loved ones, seek support from friends, count on human assistance, but ultimately realize that people, no matter how kind and sincere, cannot fully protect us from harm. They too are weak and in need of support. Only Allah, whose power is limitless and whose mercy encompasses all things, can provide true support and protection.

Trust in Allah (Tawakkul) is the foundation of Islamic faith. Relying on people exposes us to the risk of disappointment, for they have no control over their own fate, let alone the destinies of others. Human love, however deep, is limited. Even the closest of kin may leave us, betray us, or pass away. Only Allah remains constant, and only His love is truly perfect. A person who places their trust in the Almighty experiences peace of heart because they know they are not alone—their life is governed by the Merciful Creator. Their love for Allah grows through worship, supplication, and sincerity in actions.

Trials in life are inevitable, and during such moments, many turn to others for support. However, the most reliable solution is sincere dua (supplication) to Allah. He alone sees your tears, hears your prayers, and knows your heart better than you do. If loneliness weighs you down or anxiety fills your soul, perform prayer and sincerely speak to Allah. You will never be alone as long as your connection with Him is strong.

One of the most dangerous misconceptions is relying solely on oneself or others. This leads to despair when human strength runs out. Allah warns us: "And whoever turns away from My remembrance, his life will be a difficult one..." (Surah Ta-Ha, 20:124). Forgetting Allah results in a loss of inner peace. Yet, the Creator always keeps the doors of repentance open. If you feel distant from Him, return through prayer, dhikr, and good deeds.

The only true support is in Allah. He sees every tear you shed, knows every need you have, and answers every sincere prayer. People come and go, but the Almighty remains with you always. Trust in Him, call upon Him in prayer, love Him, and you will attain peace of mind and prosperity in this world and the eternal life to come. "Do not lose hope in the mercy of Allah." (Surah Az-Zumar, 39:53).

May Allah strengthen our hearts in faith and make us among those who truly rely on Him. Ameen!

Dünya dünyasının ve dünya hayatının gerçek özü...

Hamd, yalnızca Allah'a mahsustur. Biz O'nu överek yardımını ve mağfiretini niyaz ederiz. Nefsimizin kötülüğünden ve kötü işlerimizden Allah'a sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse, artık onu kimse şaşırtamaz; kimi de Allah saptırırsa artık ona kimse hidayet veremez. Şüphesiz biz, Allah'tan başka hiçbir ilah olmadığına ve Muhammed'in (s.a.v.) Allah'ın kulu ve elçisi olduğuna şehadet ederiz.

“Ey iman edenler, dünyevî hayatın ancak bir oyun ve eğlence, bir süs, birbirinizin önünde böbürlenmek ve mallarla ve çocuklarla yarışmak olduğunu bilin. Bu, yağmurun bereketiyle yetişen otlara benzer; tarlaların güzelliği çiftçileri aldatır, sonra da sararıp kuruyup çöp haline gelir. Ahirette ise şiddetli bir azap vardır ve aynı zamanda Allah’tan mağfiret ve rızası vardır. Dünyevî hayat ancak aldatıcı bir zevktir.”
(Al-i İmran Suresi, 57:20)

Allah-u Teâlâ, dünyevî hayata ve insanların bu hayatta aradığı amaca dair gerçekleri açıklıyor. Dünya hayatı, beden ve ruh için sadece bir oyun ve eğlencedir. Bunu, dünyevî hazları ve boş eğlenceleri peşinden koşanların yaşamlarını gözlemleyerek kolayca anlayabiliriz. Onlar hayatlarını anlamsız konuşmalar ve boş işlerle geçirirken, Allah’ı unutmuşlar ve kendilerini bekleyen hesaba aldırmamaktadırlar. Bazıları hatta dini bir oyun ve eğlence olarak görür. İnananlardan ne kadar farklıdırlar ki, onlar ahiret için çalışırlar, kalpleri Allah’ı anmakla doludur, O'nu daha iyi tanımak için yanarlar ve O'na karşı büyük bir sevgi beslerler. Kendilerini Allah’a yaklaştıracak ve hem kendilerine hem başkalarına fayda sağlayacak işlerle meşguldürler.

Allah dünyayı "süs" olarak nitelendiriyor çünkü insanlar lüks giysilere, lezzetli yemeklere, hoş içeceklerle, şatafatlı araçlara, muhteşem evlere ve saraylara, yüksek sosyal statüye ve daha fazlasına susamışlardır. Ayrıca O, bunu insanların arasında övünme aracı olarak adlandırır, çünkü herkes başarılarından dolayı diğerlerinin önünde gurur duyar. Herkes dünyevî meselelerde kendisine şans diler ve şöhretle çevrilmiş olmayı ister. Ayrıca, mal ve çocuk sahibi olma konusunda rekabet etmeyi de içerir, çünkü insanlar başkalarından daha fazla servet ve çocuk sahibi olduklarında tatmin olurlar. Bu, dünyaya tutkuyla bağlı olanlar ve en büyük umutlarını bu dünyaya bağlayanlar için başarı ölçüsüdür. İşte böyle insanlar, dünya hayatının gerçeğini anlayan ve dünyayı geçici bir yerleşim yeri olarak gören kişilerden tamamen farklıdır. Bu kişiler mümkün olan her şekilde Allah'a yaklaşmak ve cennete girmek için çabalarlar. Başkalarının kendilerini servet ve çocuk sayısıyla geçmeye çalıştıklarını gördüklerinde, karşılığında onlar iyilik yarışında üstünlük sağlamaya çalışırlar.

Sonra Allah, akıllıca bir misal verir ve dünya hayatını yağmura benzetir, bu yağmur bitkilerin filizlenmesini sağlar, insanlar için yiyecek ve hayvanlar için ot sağlar. Zengin hasat, sadece dünyevî refahla ilgilenen kafirleri memnun eder, ancak Allah bir musibet gönderir ve mahsul kurur ve yok olur. Ardından toprak eski haline döner, sanki hiçbir zaman böylesine güzellikle parlamamış veya yeşermemiş gibidir. Aynı şey dünya hayatı için de söylenebilir. Bir insan bu dünyanın güzel nimetleriyle çevrili olduğu sürece bundan zevk alır. Ne isterse elde eder, neye girişirse kapılar ona açılır. Ancak bir gün Allah’ın takdiri gerçekleşir ve kişi her şeyini kaybeder – güç, servet ve sonunda bu dünya hayatını bile. İşte o zaman fark eder ki uzun bir yolculuğa çıkmıştır ama elinde hiçbir şey yoktur, sadece kefenle gitmiştir. Vay o kişilere ki tüm umutlarını bu dünyaya bağlamışlar ve bu geçici nimetler için çalışmışlardır!

Gerçek kazanç, ancak ahiret için yapılan işlerden gelir. Bu eylemlerin güzel meyveleri sonsuza dek Allah’ın kulunun yanında kalır. İşte bu yüzden Allah, ahirette inkarcılar için şiddetli bir ceza olduğunu, inananlar içinse affetme ve lütuf olduğunu söyler. Ölüm sonrasında insanlar ya cezaya ya da affa maruz kalacaklardır – üçüncü bir seçenek yoktur. Yalnızca dünyevî lüksleri elde etmek için çabalayanlar, Allah’a itaat etmeyenler, ayetlerini reddedenler ve sayısız nimetine nankörlük edenler, acı bir cezaya çarptırılacaklardır. Cehennem zincirlerini ve eziyetlerini yaşayacaklardır. Ancak dünya hayatının hakikatini kavrayanlar ve ahiret için hazırlık yapanlar affedileceklerdir ve cehennemin azabından korunacaklardır. Allah onlardan razı olacaktır ve Rahmet Bahçesi’nde onları lütfuyla kuşatacaktır.

Hepsi bu demektir ki insan, dünyevî malları elde etmek için ılımlı olmalı ve ahiret mutluluğu için ateşli bir arzu içinde olmalıdır, çünkü dünya hayatı sadece aldatıcı nimetlerin tadını çıkarmaktır. İnsan bu nimetleri kullanır, kendisi ve başkaları için fayda sağlar, ihtiyaçlarını karşılar, ancak onlar tarafından aldanmamalı ve onlara güvenmemeli, tıpkı şeytan tarafından aldatılmış ve sapmış olan cahiller gibi.

İman ve Allah'a Güven: Hayatta Gerçek Destek Yolu

Günlük hayatın telaşında sık sık hayal kırıklıklarıyla karşılaşırız. Sevdiklerimize, arkadaşlarımıza güvenir, insanlardan destek bekleriz, ancak sonunda ne kadar iyi ve samimi olsalar da insanların bizi bütün belalardan koruyamayacağını fark ederiz. Onlar da zayıftır ve desteğe muhtaçtır. Sadece gücü sınırsız, merhameti her şeyi kapsayan Allah gerçek destek ve koruma verebilir.

Allah'a güven (tevekkül), İslam inancının temelidir. İnsanlara güvenmek bizi hayal kırıklığı riskine maruz bırakır, çünkü onların kendi kaderleri üzerinde kontrolü yoktur, hele başkalarının kaderleri üzerinde hiç kontrolleri yoktur. İnsan sevgisi, ne kadar derin olursa olsun, sınırlıdır. En yakınlarımız bile bizi terk edebilir, bizi ihanete uğratabilir veya ölebilir. Sadece Allah sabittir ve sadece O'nun sevgisi gerçekten mükemmeldir. Allah'a güvenen bir insan, hayatının Merhametli Yaratıcı tarafından yönetildiğini bildiği için kalbinde huzur bulur. Dua, ibadet ve samimi davranışlarla Allah’a olan sevgisi büyür.

Hayattaki sınavlar kaçınılmazdır ve bu gibi anlarda birçok insan başkalarından destek arar. Ancak en güvenilir çözüm, samimi bir dua (dua) ile Allah'a yönelmektir. O yalnızca gözyaşlarınızı görmeyip, dualarınızı duyar ve sizden daha iyi bilir kalbinizi. Eğer yalnızlık sizi eziyor veya endişelerle doluysanız, namaz kılın ve Allah'la samimi bir şekilde konuşun. Allah'la olan bağlantınız güçlü olduğu sürece asla yalnız kalmazsınız.

En tehlikeli yanlış inançlardan biri, yalnızca kendi üzerimize veya başkalarına güvenmektir. Bu, insan gücünün tükenmesiyle umutsuzluğa yol açar. Allah bize uyarır: "Kim benim hatırlatmamdan yüz çevirirse, onun hayatı sıkıntı dolu olur..." (Taha Suresi, 20:124). Allah'ı unutan insan iç huzurunu kaybeder. Ancak Yaratıcı tövbe kapılarını her zaman açık tutar. Eğer kendinizi O'ndan uzak hissediyorsanız, namaz, zikir ve iyi işlerle dönün.

Gerçek destek yalnızca Allah'tadır. O, her gözyaşınızı görür, her ihtiyacınızı bilir ve her samimi duanıza cevap verir. İnsanlar gelir ve gider, ancak Allah her zaman sizinle kalır. O'na güvenin, O'na dua edin, O'nu sevin ve hem bu dünyada hem de ebedî hayatta huzuru ve refahı kazanacaksınız. "Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin." (Zümer Suresi, 39:53).

Allah, imanımızı kalplerimizde güçlendirsin ve bizleri O'na gerçekten güvenenlerden eylesin. Âmin!

Thelbi i vërtetë i botës tokësore dhe jetës së kësaj bote...

Lavdi i përket vetëm Allahut, ne E madhërojmë dhe nga Tij kërkojmë ndihmë dhe falje. Kërkojmë strehim tek Allah nga të keqat e shpirtit tonë dhe veprimet tona të këqija. Kush Allahu e udhëzon, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kush që Ai e lë në gabim, askush nuk mund ta udhëzojë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dhe deklarojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

“Dije, se jeta e këtij botë është argëtim, ndjenjë, zbukurim, kurrizi mes jush dhe garë për pasuri dhe fëmijë - si shembull i shiut që rritjen e bimëve e ka dashuruar pabarazuesit, pastaj tharja dhe e shikon atë të verdhë, dhe më pas bëhet mbetje. Ndërsa në Jetën tjetër ka dënim të madh, dhe falje nga Allah dhe kënaqësi. Jeta e këtij botë nuk është gjë tjetër veçse një iluzion i kënaqësisë.”
(Sura Al-Hadid, 57:20)

Zoti i Lartë ka shpjeguar esencën e vërtetë të jetës së këtij botë dhe atë për çka pasardhësit e Ademit strehojnë në këtë jetë. Argëtimet e këtij botë janë luajshmëri dhe argëtim për trupat dhe shpirtet. Kjo është e dukshme kur vëzhgojmë ata që dedikojnë veten për gjetjen e kënaqësive dhe argëtimeve të botës. Ata kalonin jetën e tyre në fjalë boshe dhe argëtime bosh, pa menduar për Allahun dhe llogaritjen që i pret. Disa prej tyre e trajtojnë edhe fenë si një lojë dhe argëtim. Sa të ndryshëm janë ata nga besimtarët, të cilët punojnë për Jetën tjetër, zemrat e të cilëve jetojnë me kujtimin e Allahut, digjen nga dëshira për ta njohur Atë më mirë dhe janë të mbushur me dashuri për Të. Ata dedikojnë veten për veprime që i afrojnë Allahut dhe sjellin mirësi për ta veten dhe për të tjerët.

Allahu e quan jetën e këtij botë “zbukurim”, sepse njerëzit ngordhen për veshje luksoze, ushqime të shijshme, pijesha të kënaqshme, mjetet e pompave, shtëpi dhe pallate të mëdha, pozicion të lartë shoqëror dhe shumë më tepër. Ai e quan edhe kurrizim midis njerëzve, pasi çdo person ka tendencën të kurrizohet për arritjet e tij para të tjerëve. Secili dëshiron sukses në çështjet e këtij botë dhe të rrethohet nga aura e famës. Ai e quan edhe garë për të fituar më shumë pasuri dhe fëmijë, pasi njerëzit ndihen të kënaqur kur kanë më shumë pasuri dhe fëmijë sesa të tjerët. Ky është masë e suksesit për ata që janë të dashur për jetën e këtij botë dhe vendosin shpresat më të mëdha në të. Këta njerëz janë krejtësisht të ndryshëm nga ata që e kuptojnë esencën e vërtetë të jetës së këtij botë dhe kuptojnë se ky botë është vetëm një vend i përkohshëm, jo një vend i përhershëm. Këta njerëz me të gjitha forcën e tyre përpiqen të afrohen Allahut dhe bëjnë gjithçka për të hyrë në Xhehenëm. Kur shohin të tjerët duke u përpjekur t'i tejkaluar ata në pasuri dhe numër fëmijësh, ata në këmbim përpiqen të tejkalohen në vepra të mira.

Më pas, Zoti i Lartë jep një metaforë të urtë, duke krahasuar jetën e këtij botë me shiun, i cili shkakton rritjen e bimëve, duke dhënë ushqim për njerëzit dhe bar për kafshët. Përfitimi i pasur i bukurizon pabarazuesit, të cilët nuk kujdesen për asgjë tjetër veçse për fitimet e këtij botë, por pastaj Zoti i Lartë i dërgon fatkeqësi që i thar dhe i shkatërron korrjet. Pastaj toka kthehet në gjendjen e saj të mëparshme, sikur asnjëherë nuk ka qenë e mbushur me bukurinë dhe freski në të as nuk ka rritur bar. E njëjta gjë mund të thuhet për jetën e këtij botë. Një person e gëzon atë ndërsa është i rrethuar nga blezdimi i saj i bukur. Çfarëdo që dëshiron, e merr; çfarëdo që fillon, i hapen portat përpara tij. Por një ditë plotësohet vendimi i Allahut, dhe personi humbet gjithçka që ka pasur - fuqi, pasuri, dhe në fund edhe jetën e këtij botë. Atëherë ai realizon se ka nisur një udhëtim të gjatë me duar bosh, duke marrë me vete asgjë tjetër veçse një peshkim. Vaji për ata që kanë lidhur të gjitha shpresat e tyre me këtë botë dhe kanë punuar vetëm për këto kënaqësi kalimtare!

Fitimi i vërtetë vjen vetëm nga veprimet që bëhen për Jetën tjetër. Frutat e këtyre veprimeve do të ruhen përgjithmonë me robun e Allahut. Prandaj, Allahu thotë se në Jetën tjetër pabarazuesve u pritet dënim i rëndë, ndërsa besimtarët do të marrin falje dhe mirësi. Pas vdekjes, njerëzit do të përballen me dënim ose falje - nuk ka opsion të tretë. Kush ka shpenzuar energji vetëm për të siguruar luksusi tokësorë, ka mosobëruar Allahun, ka hedhur poshtë shenjat e Tij dhe ka përgjigjur me injorancë ndaj të mirave të Tij të pafundme, ai do të nënshtrohet dënimi të dhimbshëm dhe do të përjetojë vargjet dhe zinxhirët e Jahannemit dhe tmerrin e Skenderbeyit. Por ata që kanë kuptuar esencën e vërtetë të jetës së këtij botë dhe kanë punuar për të përgatitur Jetën tjetër, do t'u jepen falje dhe shpëtim nga dënimi i Xhehenëmit. Allah do të jetë i kënaqur me ta dhe do t'i mbulojë me mirësinë e Tij në Vendin e Mirësjelljes.

Kjo do të thotë se njeriu duhet të jetë i moderuar në strehimin për të fituar mirësi tokësore dhe duhet të ketë dëshirë të nxehtë për të arritur lumturi në Jetën tjetër, pasi jeta në këtë botë është vetëm një përdorim i mirësi iluzione. Njeriu i përdor këto mirësi, i nxjerr përfitime për veten dhe për të tjerët, i plotëson nevojat e tij, por nuk duhet t'u japë iluzion dhe t'u vë në shpresë, ashtu si bëjnë të paaftët dhe të paditurit, të cilët Satani i ka iluzionuar dhe i ka çuar në rrugën e gabuar.

Besimi dhe Varësia nga Allah: Rruga e Mbështetjes së Vërtetë në Jetë

Në zhurmën e jetës së përditshme, shpesh hasim në zhgënjime. Ne kemi besim në të afërmit, kërkojmë mbështetje nga miqtë, presim ndihmën nga njerëzit, por në fund kuptojmë se njerëzit, sa të mirë dhe të sinqertë qoftë ata, nuk mund t’na mbrojnë plotësisht nga veshtirësitë. Edhe ata janë të dobët dhe kanë nevojë për mbështetje. Vetëm Allah, fuqia e Tij është e pakufizuar dhe mëshiri i Tij përfshin çdo gjë, mund të ofrojë mbështetje dhe mbrojtje të vërtetë.

Besimi në Allah (Tevekkül) është themeli i besimit islame. Besimi në njerëz na ekspozon rrezikut të zhgënjimit, pasi ata nuk kanë kontroll mbi fatin e tyre, për t’ju folur të tjerëve. Dashuria njerëzore, sa e thellë qoftë ajo, është e kufizuar. Madje edhe ata më të afërmit mund t’na lënë, t’na tradhtojnë ose të vdesin. Vetëm Allah mbetet i pandryshueshëm, dhe vetëm dashuria e Tij është e përsosur vërtet. Një person që i vë në shpresë Zotin përjeton qetësi në zemër, sepse e di se nuk është i vetmuar - jetë e tij është e kontrolluar nga Krijuesi i Mëshirshëm. Dashuria e tij për Allah rritet nëpërmjet adhurimit, lutjes dhe sinqeritetit në veprime.

Provimet në jetë janë të pashmangshme, dhe në këto momente shumë njerëz kërkojnë mbështetje te të tjerët. Megjithatë, zgjidhja më e besueshme është një lutje (dua) e sinqertë drejt Allahut. Ai, dhe vetëm Ai, e sheh lotët tuaja, e dëgjon lutjet tuaja dhe e njeh zemrën tuaj më mirë sesa ju vetë. Nëse ju ngarkon vetmia, nëse shpirti juaj është i mbushur me ankth, bëni namaz dhe flisni me Allah me sinqeritet. Ju nuk do të jeni kurrë i vetmuar, përderisa lidhja juaj me Të është e fortë.

Njëra nga mungesat më të rrezikshme është mbështetja vetëm në veten tonë ose në të tjerët. Kjo çon në deshperim, kur forcat njerëzore përfundojnë. Allah na paralajmëron: “Dhe kush largohet nga kujtimi im, jetë e tij do të jetë e vështirë…” (Sura Ta-Ha, 20:124). Duke harruar Allah, njeriu humbet qetësinë e zemrës. Por Krijuesi gjithmonë lë dyert e këndshme të hapura. Nëse ndjeni se keni larguar nga Ai - kthehuni përmes lutjeve, zikrit dhe veprave të mira.

Mbështetja e vërtetë është vetëm tek Allah. Ai e sheh çdo lot që derdhni, e di çdo nevojë që keni dhe përgjigjet çdo lutjeje të sinqertë. Njerëzit vijnë dhe shkojnë, por Zoti i Madh qëndron me ju gjithmonë. Mbështetuni në Të, kërkojeni në lutje, dashurojeni Atë, dhe do të arrini qetësi mendore dhe prosperi në këtë botë dhe në jetën e përjetshme. “Mos humbni shpresën për mëshirën e Allahut.” (Sura Az-Zumar, 39:53).

Le të na forcojë Allah zemrat në besim dhe të na bëjë prej nesh ata që vërtet i vë në shpresë. Amen!