Трагедия Газы — испытание нашей веры и совести...

The tragedy of Gaza is a test of our faith and conscience... / Gazze'nin trajedisi inancımızın ve vicdanımızın testidir... / Tragjedia e Gazës është një provë e besimit dhe ndërgjegjes sonë...

Пока ты читаешь эти строки, в Газе умирают дети. Не от пули, не от бомб — от голода. От жажды. От отсутствия медицинской помощи. Они умирают в тишине, в руинах, забытые этим миром… но не забытые Аллахом. Министр Израиля Смотрич сказал: «Даже зернышко пшеницы не войдёт в Газу». Эти слова — не просто политика. Это откровенное заявление о геноциде. Это вызов всему человечеству. И особенно — вызов каждому мусульманину...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Каждый день приносит нам новые трагические новости из Газы. Под грохот взрывов гибнут дети, разрушаются дома, умирают от голода и жажды женщины и старики. В условиях блокады 2,3 миллиона палестинцев ежедневно борются за жизнь, не имея доступа к еде, воде, медикаментам. Слова израильского министра финансов, что «даже зернышко пшеницы» не будет допущено в сектор, звучат как приговор для целого народа. Это не просто геополитическая катастрофа — это нравственное и духовное испытание для всей мусульманской Eммы. Вопрос в том, как каждый из нас, видя страдание братьев и сестер, реагирует на это?

Трагедия в Газе показывает нам три основных типа мусульман, которые существуют на сегодня:

Те, кому всё равно

Эти люди живут, словно ничего не происходит. Они могут сказать: "Да, жаль, конечно", но продолжают заниматься своими делами, игнорируя страдания других. Для них удобнее закрыть глаза на реальность, пока трагедия не коснётся их лично. Невозможно оставаться равнодушным, если ты называешь себя мусульманином. Равнодушие — это отказ от своей ответственности перед Аллахом и перед братьями по вере.

Те, кто только говорит

Эти люди выражают своё негодование в социальных сетях, пишут гневные посты и комментарии, но через несколько дней забывают о проблеме. Их эмоции вспыхивают ярко, но быстро угасают, потому что за ними не стоит реального действия. Пустые слова без действий не имеют ценности ни перед Аллахом, ни перед людьми.

Те, кто действует

Эти люди понимают, что даже маленький шаг может изменить ситуацию. Они помогают деньгами, распространяют правду о происходящем, поддерживают бойкот товаров оккупантов, воспитывают своих детей в духе исламской солидарности. Они знают, что каждый их поступок — это вклад в защиту уммы. Даже самое маленькое усилие имеет значение, если оно сделано искренне ради Аллаха.

Трагедия в Газе и других уголках мира – это напоминание о хрупкости мира, о важности справедливости и о нашем долге как мусульман и как людей. Это призыв пробудиться от безразличия, выйти за рамки пустых слов и стать теми, кто действует. Пусть каждый из нас заглянет в свое сердце и честно ответит себе: «Кто я среди этих трех?» Пусть боль Уммы станет для нас не поводом для отчаяния или кратковременного гнева, а постоянным стимулом к действию – через ду'а, через садака, через слово правды, через воспитание детей, через бойкот несправедливости, через стремление стать лучше и полезнее для своей общины и всего человечества...

Почему важно действовать?

В Судный день Аллах не спросит нас, были ли мы потрясены, плакали ли мы над фотографиями погибших детей. Он спросит: «Что ты сделал?» Наше бездействие — это ответ. Это тоже выбор. Аллах даровал каждому из нас возможности — язык, руки, ресурсы, знания, окружение. И за всё это будет спрос.

Сегодня миллионы палестинцев в Газе нуждаются в нашей помощи. Они голодают, лишены воды, медикаментов и безопасности. Мы не можем оставаться в стороне. Аллах дал каждому из нас определённые ресурсы: время, деньги, знания, энергию. Он будет спрашивать нас, как мы использовали эти ресурсы. Если мы могли помочь, но не сделали этого, то как мы сможем оправдаться перед Ним?

Наши дети смотрят на нас и учатся на нашем примере. Если мы покажем им, что быть мусульманином — это значит действовать ради справедливости и помощи угнетённым, они вырастут сильными и принципиальными людьми. Если же мы проявим равнодушие, они усвоят этот урок. Говорите правду о том, что происходит. Используйте свои социальные сети, чтобы освещать реальную ситуацию в Газе. Молчание — это соучастие.

Экономическое давление может быть мощным инструментом. Откажитесь от покупки товаров, связанных с государством-агрессором. Не забывайте просить Аллаха о помощи для угнетённых. Учите своих детей любви к братьям и сестрам по вере, важности справедливости и необходимости действовать ради общего блага.

Трагедия в Газе — это не просто новость, которую можно пролистать. Это испытание для каждого из нас. Как мы отреагируем? Останемся ли равнодушными, ограничимся ли словами или возьмём на себя ответственность и начнём действовать? Запомните! Время сожалений прошло. Сегодня время действий. Аллах видит наши сердца и наши дела. Давайте станем теми, кто не просто чувствует боль, но и делает всё возможное, чтобы её облегчить. Ведь именно такие люди войдут в Рай, как обещал Аллах. "И помогайте друг другу в праведности и богобоязненности, и не помогайте друг другу в грехе и вражде. И бойтесь Аллаха, ведь Аллах строг в наказании". Сура Аль-Маида, 5:2.

Каждый из нас — часть этой великой общины. Мы не можем спасти всех, но мы можем изменить свою жизнь так, чтобы внести вклад. Пусть Аллах примет наши усилия и сделает нас среди тех, кто действует, а не просто смотрит. Сегодня не время сожалений. Сегодня — время действий. Нельзя оставаться равнодушным. Нельзя ограничиваться словами. Газа — это испытание для нашей веры. Кто мы в этом испытании? Действуйте. Пока не поздно...

The tragedy of Gaza is a test of our faith and conscience...

As you read these lines, children in Gaza are dying. Not from bullets, not from bombs—but from hunger. From thirst. From the lack of medical care. They die in silence, amidst the ruins, forgotten by this world… but not forgotten by Allah. Israeli Minister Smotrich said: "Not even a grain of wheat will enter Gaza." These words are not just politics. This is an open declaration of genocide. It is a challenge to all of humanity. And especially—a challenge to every Muslim...

Praise be to Allah, Whom we praise and seek help and forgiveness from. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

Every day brings new tragic news from Gaza. Amidst the roar of explosions, children die, homes are destroyed, women and the elderly perish from hunger and thirst. Under blockade, 2.3 million Palestinians fight for survival daily without access to food, water, or medicine. The words of Israel's finance minister—"not even a grain of wheat will be allowed into the region"—sound like a death sentence for an entire people. This is not just a geopolitical catastrophe—it is a moral and spiritual test for the entire Muslim Ummah. The question is: how does each of us respond to the suffering of our brothers and sisters?

The tragedy in Gaza reveals three main types of Muslims today:

Those who don't care

These people live as if nothing is happening. They may say, "Yes, it’s sad, of course," but continue with their lives, ignoring the suffering of others. For them, it is easier to close their eyes to reality until tragedy touches them personally. It is impossible to remain indifferent if you call yourself a Muslim. Indifference is a rejection of your responsibility to Allah and to your brothers in faith.

Those who only talk

These people express outrage on social media, write angry posts and comments, but forget about the problem after a few days. Their emotions flare up brightly but quickly fade because they are not backed by real action. Empty words without actions hold no value before Allah or people.

Those who act

These individuals understand that even a small step can change the situation. They help with money, spread the truth about what is happening, support boycotts of occupiers’ goods, and raise their children in the spirit of Islamic solidarity. They know that every deed—no matter how small—is a contribution to the defense of the Ummah if done sincerely for the sake of Allah.

The tragedy in Gaza and other corners of the world is a reminder of the fragility of peace, the importance of justice, and our duty as Muslims and human beings. It is a call to awaken from indifference, go beyond empty words, and become those who act. Let each of us look into our hearts and honestly answer: "Who am I among these three?" Let the pain of the Ummah become for us not a reason for despair or fleeting anger, but a constant motivation for action—through dua, through sadaqah, through speaking the truth, through raising our children, through boycotting injustice, through striving to improve ourselves and be useful to our community and humanity as a whole.

Why is it important to act?

On Judgment Day, Allah will not ask us whether we were shocked, whether we cried over pictures of dead children. He will ask: "What did you do?" Our inaction is also an answer. It is a choice. Allah has given each of us opportunities—our tongues, hands, resources, knowledge, networks. And we will be held accountable for all of this.

Today, millions of Palestinians in Gaza need our help. They are starving, deprived of water, medicine, and security. We cannot stand aside. Allah has given each of us certain resources: time, money, knowledge, energy. He will ask us how we used them. If we could have helped but didn’t, how will we justify ourselves before Him?

Our children are watching us and learning from our example. If we show them that being a Muslim means acting for justice and helping the oppressed, they will grow up strong and principled. If we show indifference, they will learn that lesson. Speak the truth about what is happening. Use your social media to highlight the real situation in Gaza. Silence is complicity.

Economic pressure can be a powerful tool. Refuse to buy products linked to the aggressor state. Do not forget to ask Allah for help for the oppressed. Teach your children to love their brothers and sisters in faith, the importance of justice, and the necessity of acting for the common good.

The tragedy in Gaza is not just news to scroll past. It is a test for each of us. How will we respond? Will we remain indifferent, limit ourselves to words, or take responsibility and start acting? Remember! The time for regrets is over. Today is the time for action. Allah sees our hearts and deeds. Let us become those who not only feel pain but do everything possible to alleviate it. For it is such people who will enter Paradise, as Allah promised: "Help one another in righteousness and piety, but do not help one another in sin and transgression. And fear Allah; indeed, Allah is severe in penalty" (Surah Al-Ma'idah, 5:2).

Each of us is part of this great Ummah. We cannot save everyone, but we can change our lives to make a contribution. May Allah accept our efforts and make us among those who act, not just watch. Today is not the time for regret. Today is the time for action. You cannot remain indifferent. You cannot limit yourself to words. Gaza is a test of our faith. Who are we in this test? Act. Before it’s too late…

Gazze'nin trajedisi inancımızın ve vicdanımızın testidir...

Bu satırları okurken, Gazze'de çocuklar ölüyor. Kurşundan değil, bombalardan değil—acıktıkları için. Susuzluktan. Tıbbi yardım eksikliğinden. Dünyanın unuttuğu ama Allah'ın unutmadığı sessizlik içinde, harabeler arasında ölüyorlar. İsrail Bakanı Smotrich şöyle dedi: “Gazze'ye tek bir buğday tanesi bile girmeyecek.” Bu sözler sadece siyaset değil. Bu, soykırımın açık bir ilanı. Bu, tüm insanlığa ve özellikle de her Müslümana yönelik bir meydan okuma...

Hamd olsun Allah'a, O'nu överiz, ondan yardım ve mağfiret dileriz. Kötü ruhlarımızdan ve kötü işlerimizden korunmak için Allah’a sığınıyoruz. Allah tarafından doğru yola iletilen kimse sapıtamaz, Allah tarafından sapıtma ile bırakılan kimse de doğru yola gelemez. Şahitlik ederiz ki hiçbir ilah yoktur ancak Allah birdir ve Muhemmed Allah'ın kulu ve Elçisidir.

Her gün Gazze'den yeni trajik haberler getiriyor. Patlamaların gürültüsü arasında çocuklar ölüyor, evler yıkılıyor, kadınlar ve yaşlılar açlık ve susuzluktan ölüyor. Blokaj altında 2,3 milyon Filistinli, yiyecek, su, ilaç erişimi olmadan her gün hayatta kalmak için mücadele ediyor. İsrail Maliye Bakanı'nın "bölgeye tek bir buğday tanesi bile sokulmayacak" sözleri, bütün bir halk için bir ölüm cezası gibi geliyor. Bu sadece jeopolitik bir felaket değil—bu, tüm Müslüman ümmet için bir ahlaki ve manevi sınavdır. Soru şu: Biz, acı çeken kardeşlerimize nasıl tepki gösteriyoruz?

Gazze'deki trajedi, bugün var olan üç tür Müslümanı ortaya çıkarıyor:

Umursamayanlar

Bu insanlar sanki hiçbir şey olmuyormuş gibi yaşıyorlar. Belki "Evet, üzücü tabii," derler ama hayatlarına devam eder, başkalarının acısını görmezden gelirler. Onlar için gerçeklikle yüzleşmek zor olduğu için kişisel olarak etkilenene kadar gözlerini kolayca kapatırlar. Eğer kendinizi Müslüman olarak adlandırıyorsanız kayıtsız kalmak imkansızdır. Kayıtsızlık, Allah'a ve iman kardeşlerine karşı sorumluluğunuzu reddetmek demektir.

Sadece Konuşanlar

Bu insanlar sosyal medyada öfke ifadeleriyle yazılar yazıp paylaşırlar, kızgın gönderiler atarlar ama birkaç gün sonra sorunu unuturlar. Duyguları parlak bir şekilde yanar ama geride gerçek bir eylem olmadığı için çabucak söner. Eylemsiz boş sözler, Allah veya insanlar önünde hiçbir değere sahip değildir.

Harekete Geçenler

Bu insanlar, küçük bir adımın bile durumu değiştirebileceğini anlarlar. Para yardımı yaparlar, olan biten hakkında gerçeği yaymaya çalışırlar, işgalci mallarına boykot destek verirler ve çocuklarını İslam dayanışması ruhunda yetiştirirler. Her yaptıkları, ne kadar küçük olursa olsun, samimiyetten dolayı ümmetin savunmasına katkıda bulunur.

Gazze ve dünyanın diğer köşelerindeki trajediler, barışın kırılganlığını, adaletin önemini ve Müslümanlar ve insanlar olarak bizim görevimizi hatırlatıyor. Bu, kayıtsızlıktan uyanmamız, boş sözlerden öteye geçmemiz ve harekete geçenler haline gelmemiz için bir çağrı. Her birimizin içine baksın ve dürüstçe şu soruya cevap versin: "Ben bu üçünden hangisiyim?" Ümmetin acısının bize geçici bir hiddet nedeni değil, sürekli bir eylem motivasyonu olması gerekiyor—dua ile, sadaka ile, hakikati söylemekle, çocukları yetiştirmekle, adaletsizliğe karşı boykot yapmakla, kendimizi iyileştirmek için çabalayarak ve toplumumuza ve insanlığa faydalı olmaya çalışarak.

Neden harekete geçmek önemli?

Ahiret Günü’nde Allah, şok olduğumuzu, ölen çocukların fotoğrafları için ağladığımızı sormayacak. "Ne yaptın?" diye soracak. Eylemsizliğimiz de bir cevaptır. Bu da bir seçimdir. Allah, her birimize dilimiz, ellerimiz, kaynaklarımız, bilgimiz, ağımız gibi fırsatlar verdi. Ve bunların hepsinden hesap soracak.

Bugün, Gazze'deki milyonlarca Filistinli bize ihtiyaç duyuyor. Açlıktan, su ve tıbbi yardım eksikliğinden ölüyorlar. Kenarda duramayız. Allah, her birimize belirli kaynaklar verdi: zaman, para, bilgi, enerji. Bunları nasıl kullandığımızdan bizi sorumlu tutacak. Yardım edebilirdik ama etmediysek, O’nun huzurunda nasıl özür dileyeceğiz?

Çocuklarımız bize bakıyor ve örnekten öğreniyor. Eğer onlara, Müslüman olmanın adalet uğruna hareket etmek ve ezilenlere yardım etmek olduğunu gösterirsek, güçlü ve prensipli insanlar olarak büyüyecekler. Eğer kayıtsızlık gösterirsek, onlar da bu dersi alacaklar. Olup bitenler hakkında doğruyu konuşun. Sosyal medyanızı kullanarak Gazze'deki gerçek durumu aydınlatın. Sessiz kalmak, suç ortaklığıdır.

Ekonomik baskı güçlü bir araç olabilir. İşgalci devlete bağlı ürünler almaktan vazgeçin. Ezilenler için Allah'tan yardım isteyi unutmayın. Çocuklarınızı, iman kardeşlerini sevmeyi, adaletin önemini ve ortak iyilik için hareket etmenin gerekliliğini öğretin.

Gazze'deki trajedi, kaydırıp geçilecek bir haber değil. Bu, hepimiz için bir sınav. Nasıl cevap vereceğiz? Kayıtsız mı kalacağız, sadece söz mü edeceğiz, yoksa sorumluluğu üzerimize alıp harekete mi geçeceğiz? Unutmayın! Pişmanlık zamanı geçti. Bugün hareket zamanıdır. Allah kalplerimizi ve işlerimizi görüyor. Sadece acı hissetmekle kalmayıp, bundan kurtulmak için elimizden geleni yapan insanlar olalım. Çünkü cennete girecek olanlar işte böyle insanlardır, Allah vaat buyurdu: "Birbirinizde doğruluk ve takva konusunda yardımlaşın, günah ve düşmanlıkta yardımlaşmayın. Allah’tan sakının; gerçekten Allah azabı çok ağırdır" (Maide Suresi, 5:2).

Her birimiz bu büyük ümmetin parçasıyız. Herkesi kurtaramayabiliriz, ancak hayatımızı değiştirip bir katkı sağlayabiliriz. Allah, çabalarımızı kabul etsin ve bizleri izleyenler değil, harekete geçenler arasına katmak ister. Bugün pişmanlık zamanı değil. Bugün hareket zamanıdır. Kayıtsız kalamazsınız. Sadece sözle sınırlandıramazsınız. Gazze, imanımız için bir sınavdır. Biz bu sınavda kimiz? Harekete geçin. Henüz geç olmadan...

Tragjedia e Gazës është një provë e besimit dhe ndërgjegjes sonë...

Ndërsa lexoni këto rreshta, fëmijët në Gazë po vdesin. Jo nga gurët, jo nga bombardimet—por nga uria. Nga të përherëta. Nga mungesa e ndihmës mjekësore. Ata vdesin në heshtje, në rrëzime, të harruar nga ky botë… por jo të harruar nga Allahu. Ministri izraelit Smotrich tha: "Asnjë kokërr gruri nuk do të hyjë në Gazë." Këto fjalë nuk janë thjesht politikë. Ky është një shpallje e hapur për gjënicid. Ky është një sfidë për të gjithë njerëzimin. Dhe veçanërisht—një sfidë për çdo mysliman...

Lavdi për Allahun, Ne e lavisim dhe kërkojmë ndihmën dhe faljen e Tij. Ne kërkojmë strehim te Allahu nga keqesia e shpirtit tonë dhe veprave të këqija. Kush të udhëhiqet nga Allahu, askush nuk mund ta çojë në rrugë të gabuar, dhe kush që Lai e lë në rrugën e gabuar, askush nuk mund ta udhëhiqë. Ne dëshmojmë se nuk ka zotë pjesë për adhurim përveç Allahut të Vetëm, dhe ne dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Çdo ditë sjell lajme tragjike nga Gazë. Në mes të zhurmës së shpërthimeve, fëmijët vdesin, shtëpitë shkatërrohen, gratë dhe të moshuarit vdesin nga uria dhe të përherët. Nën bllokadë, 2.3 milionë palestinezë luftojnë për jetën çdo ditë pa qasje në ushqim, ujë, apo mjekime. Fjalët e ministrit izraelit të financave—"asnjë kokërr gruri nuk do të lejohet në rajon"—tingëllojnë si një dënim për tërë një popull. Ky nuk është vetëm një fat katastrofik geopolitik—ky është një provim moral dhe shpirtëror për të gjithë umetin musliman. Pyetja është: si reagojmë secili prej nesh ndaj vuajtjeve të vëllezërve dhe motrave tanë?

Tragjedia në Gazë tregon tre lloje kryesore të muslimanëve sot:

Ata që nuk ju intereson

Këta njerëz jetojnë sikur asgjë nuk ndodh. Mund të thonë: "Po, është keq, sigurisht," por vazhdojnë me jetën e tyre, injorojnë vuajtjen e të tjerëve. Për ta, është më e lehtë të mbyllin sytë për realitetin derisa tragedja të prekë ata personalisht. Nuk është e mundur të mbetet indiferent nëse ti quhesh musliman. Indiferenca është një refuzim i përgjegjësisë ndaj Allahut dhe ndaj vëllezërve të besimit.

Ata që vetëm flasin

Këta njerëz shprehin zemërim në mediain sociale, shkruajnë postime dhe komente të zemëruara, por harrojnë problemin pas pak ditësh. Emocionet e tyre ndizen fort por fiken shpejt pasi nuk kanë një veprim real prapa tyre. Fjalët bosh pa veprime nuk kanë vlerë as para Allahut as para njerëzve.

Ata që veprim

Këta njerëz kuptojnë se madje edhe një hap i vogël mund të ndryshojë situatën. Ndihmojnë me para, përhapin të vërtetën për çka ndodh, mbështesin bojkotimin e mallrave të pushtuesve dhe edukojnë fëmijët e tyre në frymën e solidaritetit islame. Ata e dinë se çdo veprim i tyre—pavarësisht sa i vogël—është një kontribut në mbrojtjen e umetit nëse bëhet me sinqeritet për Allahun.

Tragjedia në Gazë dhe në këndet e tjera të botës është një kujtim për brengën e paqes, për rëndësinë e drejtësisë dhe për detyrën tonë si muslimanë dhe si njerëz. Ky është një thirrje për të zgjuar nga indiferenca, për të shkuar përtej fjalëve bosh dhe për të bërë ata që veprim. Le të shohim çdo njëri prej nesh në zemrën tonë dhe të përgjigjemi me nder: "Unë jam cilës prej këtyre tri?" Le të bëhet dhimbja e umetit jo një arsye për deshpairje ose zemërim të shkurtër, por një stimul i vazhdueshëm për veprim—përmes duait, përmes sadakah, përmes fjalëve të vërteta, përmes arsimimit të fëmijëve, përmes bojkotimit të padrejtësive, përmes përpjekjes për të bërë më mirë dhe të dobishëm për komunitetin tonë dhe njerëzimin e tërë.

Pse është e rëndësishme të veproni?

Në Ditën e Gjykimit, Allahu nuk do të pyesë nëse ishim të shokuar, nëse kemi qarë mbi fotografitë e fëmijëve të vrarë. Ai do të pyesë: "Çfarë bëre?" Mosveprimi ynë është gjithashtu një përgjigje. Ky është një zgjedhje. Allahu na ka dhënë secilit nga ne mundësi—gjuhë, duar, burime, njohuri, rrjetet. Dhe do të pyet për të gjitha këto.

Sot, miliona palestinezë në Gazë kanë nevojë për ndihmën tonë. Ata po vdesin nga uria, mungesa e ujit, mjekimeve dhe sigurisë. Nuk mund të qëndrojmë anash. Allahu na ka dhënë secilit nga ne burime të caktuara: kohë, para, njohuri, energji. Ai do të pyet se si i kemi përdorur ato. Nëse mund të ndihmonim por nuk e bëmë, si do t'i shpjegojmë këtë para Tij?

Fëmijët tanë na shikojnë dhe mësojnë nga shembulli ynë. Nëse tregojmë atyre që të jetësh musliman do të thotë të veproni për drejtësi dhe të ndihmoni të shtypurit, ata do të rriten si njerëz të fortë dhe me parime. Nëse tregojmë indiferencë, ata do të mësojnë atë mësim. Flisni të vërtetën për çka ndodh. Përdorni rrjetet tuaja sociale për të ndriçuar situatën aktuale në Gazë. Qetësia është bashkëpërgjegjësi.

Presioni ekonomik mund të jetë një mjet i fuqishëm. Refuzojini të blini produkte që lidhen me shtetin agresor. Mos harroni të kërkonit ndihmë nga Allahu për të shtypurit. Mësoni fëmijët tuaj të dashurinë për vëllezër dhe motrat e tyre të besimit, rëndësinë e drejtësisë dhe nevojën për të vepruar për mirësinë e përbashkët.

Tragjedia në Gazë nuk është thjesht lajme për t'u rrëshqitur. Ky është një provim për secilin prej nesh. Si do të reagojmë? A do të qëndrojmë indiferent, a do të kufizohemi tek fjalët, apo do të marrim përgjegjësinë dhe fillojmë të veproni? Mbani mend! Koha e keqardhjes ka kaluar. Sot është koha e veprimit. Allahu sheh zemrat dhe veprimet tona. Le të bëhemi ata që jo vetëm ndjejnë dhimbjen, por bëjnë gjithçka e mundshme për ta lehtësuar atë. Sepse pikërisht këta njerëz do të hyjnë në Xhehenëm, siç ka premtuar Allahu: "Ndihmoni njëri-tjetrin në drejtësi dhe faji, dhe mos ndihmoni njëri-tjetrin në përkushtim dhe armiqësi. Dhe frikësohuni Allahun; sepse Allahu është i ashpër në dënim" (Sureja e Maides, 5:2).

Secili prej nesh është pjesë e kësaj umeti të madhe. Nuk mund të shpëtojmë të gjithë, por mund të ndryshojmë jetën tonë për të dhënë një kontribut. Le Allahu të pranojë përpjekjet tona dhe të na bëjë të atillë që veprimi, jo vetëm të shikojmë. Sot nuk është koha për keqardhje. Sot është koha për veprim. Nuk mund të qëndroni indiferent. Nuk mund të kufizoni me fjalë. Gazi është një provim i besimit tonë. Kush jemi ne në këtë provim? Veproni. Përpara se të jetë vonë...